هر چند راهش سخت و نا هموار باشد.
هنگامي كه با با لهايش شما را در بر مي گيرد,تسليمش شويد.
گرچه ممكن است تيغ نهفته در ميان پرهايش مجرحتان كند.
وقتي با شما سخن مي گويد باورش كنيد,
گر چه ممكن است صدايش روياهاتان را پراكنده سازد,همان گونه
كه باد شمال باغ را بي بر مي كند.
زيرا عشق همان گونه كه تاج بر سرتان مي گذارد,به صليبتان مي كشد.
همان گونه كه شما را مي پروراند ,شاخ و برگتان را هرس مي كند.
همان گونه كه از قامتتان بالا مي رود و نازك ترين شاخه هاتان را كه
در آفتاب مي لرزد نوازش مي كند,
به زمين فرو مي رود و ريشه هاتان را كه به خاك چسبيده اند مي لرزد.
عشق,شما را همچون بافه هاي گندم براي خود دسته مي كند.
مي كوبدتان تا برهنه تان كند.
سپس غربالتان مي كند تا از كاه جداتان كند.
آسيابتان مي كند تا سپيد شويد.
ورزتان مي دهد تا نرم شويد.
آنگاه شما را به آتش مقدس خود مي سپارد تا براي ضيافت مقدس
خداوند ,ناني مقدس شويد.
"عشق رازي است مقدس.
براي كساني كه عاشقند,عشق براي هميشه بي كلام مي ماند.
امابراي كساني كه عشق نمي وزند,عشق شوخي بي رحمانهاي
بيش نيست."
"عشق ميزباني مهربان است.گرچه براي ميهمان ناخوانده ,خانه عشق
سراب است و مايه خنده."
با تشکر از شاعر( لادن)