دلتنگیهای آدمی را باد با ترنه ای می خواند.
و رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده میگیرد.
و هر دانه برفی به اشکی نادیده گرفته میشود.
سکوت سرشار از نا گفتهاست...
از حرکات ناکرده.
اعتراف به عشق های نهان...
وشگفتی های بر ذبان نیامده.
و در این سکوت حقیقت ما نهفته است.
~~~سمیرا~~~
تاريخ : پنجشنبه ۱۳۸۴/۰۷/۱۴ | 1 | نویسنده : کامران و سمیرا |