مثل موقعی که یهو برق میره همه جا تاریک میشه
بیان بعضی احساسات خیلی سخته چون چیزی برای تشبیه پیدا نمیکنی
بعضی ها فکر میکنن میشه تحت هر شرایطی از دیگران درخواست کرد بدون در نظر گرفتن تاریکی عادی باشی و
خیلی راحت حرف دلتو بزنی چه اهمیتی داره کی داره باهات مکالمه میکنه و
اینکه باید بدون هیچ اعتراضی تصورت از اونو فاکتور بگیری طوری که بجاش نقطه چین هم نذاری
میخام ببینم این همه خودخواهی از چه منبعی بهت الهام میشه..
بعضی حرفا تلخه چون حقیقته..تلخیشو نمیشه با عوض کردن اسم تغییر داد
با فرار کردن سکوت پرخاشگری تلخ تر میشه تنها راه حل روشن شدن
حتی یک شمع روشن میتونه جلوی این همه خسارت رو بگیره
با منحرف کردن ذهن نمیشه اصل موضوع رو فراموش کرد
این متن مخاطب خاص داره اگر یه چیزایی گنگ به نظر میاد دلیل بر بی محتوا بودن مطلب نیست.
اما وقتی با فاصله و دودلی ترکیبش کنیم و یکم هم منفی بافی در کنارش حس خود بزرگ بینی
اون موقع ممکنه یا دیده حقارت به کسی که روزی مهمترین شخص زندگیت بوده نگاه کنی
درسته به زبان نمی‌آوریم اما اگر به این مرحله از رابطه برسیم خود به خود این حس به طرف القا میشه
شاید هم اینطور نباشه و فقط یک حاشیه امنیت که از ایجاد احساس جلوگیری میکنه
و با سردرگم کردن شخص بهش اجازه تمرکز روی شخصیت اصلی رو نمیدیم
جالبه به جای روراست بودن که خیلی سادس و اثر مثبتی داره
با توجه به شرایط موجود تودرتویی از افکار مبهم می‌سازیم
یادمون باشه هیچ وقت به اینکه یکی دوسمون داره و به زبان میاره که عاشقه
به عنوان آدمی که کمبود عاطفی داره و از سر بیچارگی دست به دامن من شده نگاه نکنیم
گاهی جواب عشق را با عشق دادن دنیای پیرامون رو شبیه بهشت می‌کند
و اگر یه روزی خواستیم رابطه ای که حدس میزنیم باعث وابستگی طرف شده تموم کنیم
حتما اجازه بدید تو این تصمیم گیری اونم نظرشو بگه
تموم شدن یکطرفه بدون اینکه حتی خداحافظی در کار باشه مثل هدیه دادن جهنم به کسی که با جون و دل پذیرای اون خواهد بود